Lubię się szkolić, lubię się rozwijać. Sprawia mi to ogromną radość. Warsztaty z rękodzieła są dla mnie odpoczynkiem, oderwaniem od rzeczywistości, powrotem do czasów szkolnych, gdy na ZPT, czy plastyce robiło się dużo fajnych rzeczy. Tak i teraz w październiku w pracowni Anny Kantorysińskiej doszkalałam się w trudnej sztuce filcowania odzieży. Trudnej bo trwającej wiele, wiele godzin i ciężkiej fizycznie, wymagającej dobrej kondycji. Zmęczenie było więc ogromne, ale satysfakcja jeszcze większa… 

Swoją filcową kurteczkę wykonaną w szarościach z czesanki nowozelandzkich merynosów z dodatkiem jedwabiu w kolorze kobaltu nazwałam „u źródła” . Dlaczego?

Takie miałam skojarzenie spoglądając na spontanicznie ułożony wzór na plecach kurtki, a na dodatek warsztat to takie bycie u źródła wiedzy, a Ania tej źródlanej wody mi nie skąpiła 🙂


Po wyczerpującej pracy,  jako że pracownia Ani jest w centrum Kołobrzegu, zrobiłam sobie krótką wycieczkę nad morze i powiem jedno, to prawda że morze leczy, bo siły tam wracają….

Podręczniki, podręczniki…księgarnia pod koniec sierpnia i we wrześniu szczelnie wypełniała mój czas…ale dwie kobiety z wyobraźnią i z potrzebą serca nie dały mi zapomnieć o tym co lubię. Zamówiły filcową biżuterię, a ja zdecydowałam się sprostać ich oczekiwaniom. Miałam zrobić bransoletę, naszyjnik i dla jednej z nich kolczyki, …drugiej zrobiłam z rozpędu. 
Oczekiwania były tak różne, że choć robiłam niby to samo, to całkiem inaczej…nie było więc mowy o nudzie.Sprawiło mi to dużą frajdę, bo choć przedstawiły swoje wyobrażenie, decyzję co do ostatecznego kształtu zostawiły mnie. Tak lubię robić, kiedy wiem, że to co powstaje ma zadowolić obie strony. Ma się podobać odbiorcy i wykonawcy, bo tylko wtedy jest harmonia. 

Jeden komplet miał być wykonany do sukni w hiszpańskim stylu, w kolorze czerwieni i czerni. Motyw miał być kwiatowy, kwiat nie za wielki….takie były wskazówki. Komplet powstał trochę od końca, bo najpierw wyobraziłam sobie kolczyki listki z czerwonym dredowym środkiem idealnie pasujące do fryzury i owalu twarzy pani Basi, a dopiero potem kwiatowy naszyjnik na długim dredzie zakończony skromnymi dwoma listkami nawiązującymi do kolczyków. Kwiat nie mógł być z tych jakie lubię najbardziej, czyli z „noskiem”, bo wisiałby zbyt smętnie w dół. Zrobiłam kwiat z pełnym środkiem. Tak powstał pierwszy komplet, który w szczególnym dniu podczas tańca zdał egzamin, a przyciągając wzrok gości sprawił radość właścicielce…. 

Oczekiwania co do drugiego kompletu były zupełnie inne. Pani Bożence spodobał się jeden z moich dredowych naszyjników, ale wyobraziła go sobie w wersji tęczowej, z mnóstwem kolorów, koniecznie z tymi, które lubi…czerwienią, zielenią, żółcią, fioletem, purpurą, pomarańczem, oliwką…..i wszelkimi jakie da się umieścić. Jednym słowem MULTIKOLOR i już. Naszyjnik i bransoletka miały być w lekko afrykańskim stylu. Kolczyków co prawda nie było w planie, ale podczas pracy nie mogłam się oprzeć i powstały takie jakimi je widziałam oczami wyobraźni …dredowe frędzle, dziś wracające do łask.Udało się i tym razem, bo komplet spełnił oczekiwania szczęśliwej właścicielki, która….dała mi następne filcowe zadanie do realizacji… co bym się w jesienne wieczory po pracy w księgarni nie nudziła 🙂 

Choć torby były i są moją filcową fascynacją numer jeden, przyszedł też czas na filcową odzież. 
Zaczęłam od kamizelek i od zabawy z kolorem, którego przenikanie i współgranie było zawsze ucztą dla moich oczu. Potem przyszedł czas na struktury i to najlepiej na pelerynach, które lubiłam najbardziej. Kiedy raz spróbowałam, to były już zawsze razem….kolor i struktura, ale tak, by z sobą współgrały, bez zbędnych udziwnień bez wymuszonej oryginalności, bo oryginalność jest w materiale, w kolorze, w strukturze, których kompozycja jako całości musi cieszyć oczy i co najważniejsze zdobić, tak, by można było z dumą je nosić…

Koniec sierpnia to dla mnie koniec lata…kocham lato i zawsze jego schyłek jest dla mnie nieco smutny, nostalgiczny, coś mija, odchodzi…na pożegnanie lata zanim otworzę się na to co ma do zaoferowania jesień z całym swoim bogactwem kolorów ufilcowałam kolorową torebusię z motylami na długim dredowym pasku zamykaną na zamek, wyściełaną od środka podszewką. Kolorowo i słodko mi 🙂

Magnoliowa torba malowana filcem powstała już dawno, ale dopiero w ten weekend doczekała się swojego uzupełnienia. Już dawno chodziła za mną myśl, że byłoby fajnie, gdybym zrobiła do niej etui na telefon. W końcu tak często się go używa, tyle razy leci z rąk…..teraz już zawsze będzie upadał na miękką wełnianą podusię 🙂 o ile w niej będzie 🙂